Ә. Әбішев сонымен қатар оқшау еңбек саналуға лайық драмалық шығармалар да жазған дарынды драматург. «Әке үкімі»,
«Достық пен махаббат», «Бір семья», «Мұзбалақтар», «Күншілдік», «Кім менің әкем», «Мансап пен ұждан», тағы басқа драмалық шығармалары – оның толысу кезеңіндегі қалам қуатының куәлері екені күмәнсіз. «Достық пен махаббат» пьесасының образдар әлемінен де төл әдебиетіміз үшін сонылық табуға болар еді. Бұл тұрғыдан келсек, Мырқал, Сәуле, Абзал, Тайман образдарын бөле қарау абзал болар еді. Олардың қоғамдағы орны мен рөлі, қам-қарекеті мен арман-аңсары, жан дүниесі жайында көл-көсір мол әсер қалдырады. Қаламгер күнделікті тыныс-тірліктің ерекшеліктерін, ұңғыл-шұңғылын біліктілікпен суреттейді. Пьесаның мазмұндық, көркемдік құнарының едәуір салмағы осы тұста. Ә. Әбішев драматургияның қыр-сырына қанық, сондықтан, пьесаның елеулі де сүйекті арқауы мен арнасы осы орайда болуы әбден заңды әрі ұтымды болған деп білеміз. Мұның бәрі, түптеп келгенде, жазушы драмасының танымдық әрі көркемдік қуаты жөнінде пікір түюге мүмкіндік береді. Жанр мүмкіндіктерін барлау, игеру ұрғысындағы
шығармашылық ізденістер – елеулі олжасы деп бағалауға әбден лайық. Қорыта айтқанда, Әлжаппар Әбішевтің прозалық, драмалық, әдеби-публицистикалық туындылары әлі де халқына, келер ұрпаққа қызмет ете берері күмәнсіз.